Een week lang vrijwilligers!!!

Het begon maandag bij Fundal met een vrijwilligster extra. Mijn vaste groep van 4 Nederlanders begeleid ik al ruim 10 weken, maar vanaf de maandag had ik er 1 extra bij. Zij komt uit België om voor 1 week mee vrijwilligerswerk te doen met de groep. Bij Fundal heeft ze meegeholpen met sportlessen te geven aan gehandicapte kinderen. Hierdoor hoefde ik weinig op kantoor aanwezig te zijn, maar bracht ik veel tijd door bij de scholen met de vrijwilligers.

De dinsdag ben ik samen met Lisa naar Matigol gegaan om daar vrijwilligerswerk te doen en haar uit te leggen wat Matigol doet voor de kinderen bij de Rudolf Walther school in Salcajá. Daar heeft ze ook meegeholpen met de sportlessen.

De woensdag begon anders. Lisa was ziek maar had het niet laten weten waardoor ik naar de andere kant van Xela moest lopen met mijn pijnlijke knie met brace. Bij haar gastgezin aangekomen was ze er niet. Na een paar telefoontjes en appjes verder wist ik wat er aan de hand was en gelukkig was alles weer goed en was ze de volgende dag niet meer ziek. De donderdag en vrijdag is ze met de groep mee naar Matigol gegaan.

De donderdag had ik mijn andere vrijwilligster voor het weekend ontmoet en ik was blij dat het klikte. De zaterdag zijn Marion en ik samen naar Chiabal gegaan, waar zij 2 weken vrijwilligerswerk gaat doen. Chiabal is een heel klein dorpje in de Sierra Cuchumatanes op 3400 meter hoogte. Na 4,5 uur rijden met taxi, shuttle, taxi en bus waren we op de plaats van bestemming. Bijna niemand in Guatemala kent het plaatsje Chiabal. Het is een Mam gemeenschap waar veel mensen dieren rond hun huis hebben lopen. Bijna elk huis heeft een paar varkens, kippen, kalkoenen, duiven, eenden, heel veel schapen en sommige zelfs een lama. Wij verbleven bij de familie van Domingo die ik al eerder had ontmoet, 2 weken eerder. We werden ontvangen door een van zijn dochters, Santa. Daar stond de lunch op ons te wachten. Door het dorpje gelopen, avondeten en vroeg naar bed. Door de hoogte is het mega koud in de avond. De eerste avond sliep ik onder 5 dekens en met muts op, helaas had ik het nog steeds heel koud waardoor ik bijna niet heb geslapen.

De zondag hadden we aardappels en spagetti als ontbijt. Heel de familie ging naar de kerk dus zijn Marion en ik maar de Pierda Cuache gaan beklimmen/wandelen. Na een klimmetje en op een hoogte van 3666 meter hadden we een prachtig uitzicht en zaten we echt boven de wolken. In de middag kwamen er kinderen door het raam kijken van onze kamer en zijn we met ze gaan spelen. Marion had het spel memory meegenomen. Eerst speelde we met zijn 5e het spel en even later kwamen er steeds meer kinderen bij. Ik had de meeste keren gewonnen, maar dat kwam omdat ik geholpen werd. Steeds als ik er een omdraaide en ze wisten de andere te liggen dan hadden ze die al voor mij omgedraaid! Wat een lieve kinderen. Helaas spraken de meeste ook Mam waardoor we weinig verstonden. De maandag begon het vrijwilligers werk echt. Ik ben mee naar de school gegaan waar we eerst met de directeur hadden gesproken en daarna had Marion Engelse les gegeven aan groep 5 en 6. Ik stond in de klas en had meegekeken en waarnodig geholpen. Daarna om onze uren op de school vol te maken zijn we naar de jongste groep gegaan en hebben we met ze gespeeld. Ze gingen liedjes zingen en andere kleine, leuke, lieve, schattige spelletjes. WAT IK DIE KINDEREN LEUK, LIEF EN SCHATTIG VIND!! Ja, door het werk wat ik nu heb gedaan voor mijn stage heb ik een hele andere kijk op kinderen gekregen. Helaas moest ik dinsdag weer terug naar Xela en heb ik afscheid genomen van de familie van Domingo.

Na 2 bussen later en 5 uur was is weer ik Xela, waar ik weer heerlijk een warme douche heb, een wc die ik kan doorspoelen en een heerlijk warme bed! En ook besef ik me dat ik nog maar 8 dagen stage hoef te lopen. De tijd vliegt voorbij hier in Guatemala.

Wat een aparte, gekke maar ook leuke week!!

Gewoon weer een stage week zoals alle andere. Maandag t/m donderdag op het kantoor gewerkt met nog een paar bezoekjes aan de vrijwilligers tijdens hun werkzaamheden bij de scholen Fundal en Rudolf Walther.

Woensdag zijn Mattie, Bente en ik nog uitgeweest bij La Parranda. Een discotheek waar elke woensdagavond salsa avond is. 24 uur later kon dit niet meer. Op donderdagavond hoorde ik een paar knallen maar kon ze niet plaatsen en ben gaan slapen. Op vrijdagochtend zag ik in de app staan dat er een gasexplosie was geweest bij restaurant Rica Burgers en dat alle winkels, cafés en restaurants van dat blok weg zijn.

Dat betekende ook op de vrijdagochtend eerst kijken naar de schade i.p.v. werken. Er staat een blok tussen het afgebrande blok en waar mijn stageplaats is. Het rookte nog na en al het rook trok naar La casa de los tiempos toe. Toen we iets later begonnen en de deuren open hadden, kwamen we er achter dat we ook geen stroom hadden op stage. Hierdoor zijn Roos en ik thuis in ons Kasa gaan "werken". Eerst natuurlijk heel het internet afgestruind om te zien wat er nu gebeurt was en hoe groot de brand wel niet was. Heel FB stond vol met foto's en herrinneringen.

Het weekend zijn we met zijn vieren naar Playa Tulate gegaan. Daar hadden we een bungalow gereserveert en via de chickenbus naar toe gegaan. Het is ong. 4 uur rijden met de chickenbus waarvan 2 uur over een hobbelige zandweg. Onderweg zaten er ook nog 3 Amerikaanse in de bus en we kwamen in contact met ze toen de buurvrouw van Bente op haar schouder lag te slapen. Hun gingen ook naar de zelfde hotel als ons. In Tulate aangekomen hadden we met zijn 7e een bootje dat ons naar het hotel bracht. Daar hadden we heerlijk gezwommen in de Pacific. Zondagochtend zijn Mattie en ik gaan zwemmen, zwemmen kun je het ook niet noemen als je na 100 meter de zee in gelopen bent en nog steeds tot je navel in het water stond. Daarna nog een wandeling gemaakt over het strand en in de middag nog even zwemmen voordat we gingen. Dit had ik beter niet kunnen doen! De stroming van de zee was veel streker dan in de ochtend. Na een tijdje begaf het mijn knie waardoor ik door de zee mee gesleurd werd naar het strand toe. Gelukkig stonden Bente en Mattie kortbij en na help geschreeuwd te hebben en 1x kopje onder ben ik de zee uitgesleept. 2 ijsblokken op mijn knie en daarna kon ik gelukkig weer een beetje lopen. Toen wilde ik al het zand van me afspoelen alleen was het water al weer afgesloten. Toen maar in het zwembad geprobeert het zand eraf te spoelen. Wat niet echt lukte. Daarna weer met het bootje en chickenbus en minibus naar huis. Maar nog eerst even een hotdog gehaald.

Back to the office and fun!!

Vorige keer was ik nog in Colombia. Nu schrijf ik weer vanuit het zonnige Guatemala.

Ik was druk bezig deze week om mijn weekend naar Chiabal te promoten. Het is een dorpje in de Sierra Cuchumatanes op ongeveer 3000 en nog wat meters hoogte. Vele mensen hadden al plannen voor het weekend dus is het niet door gegaan. Op de donderdag zijn we toch naar Chiabal gegaan met Josan, Roos en Mandy, waar we Domingo en zijn familie hebben ontmoet. HIer ga ik nog naar terug met een andere vrijwilligster die ik een beetje ga begeleiden de eerste dagen daar. Het is in de middle of nowhere. Waar je geen wifi hebt en nog net een wc hebt om je behoefte te doen. Back to basic!!

Ik het weekend ben ik samen met Bente, Matthijs en Seis naar Panajachel gegaan bij Lago Atitlán. Daar zijn we met de chickenbus heen gegaan. Na 3x over te hebben gestapt waren we er eindelijk. Het vervoer is zo goedkoop dat je ongeveer maar 3 euro hebt betaald voor heel de heenreis. Daarna zijn we een hotel gaan zoeken om de nacht door te brengen. Het eerste hotel wat we bezochten was vol. Seis wist gelukkig nog een andere goedkoop kamertje. Daarna zijn we wat drinken gaan halen bij een winkeltje en hebben we bij het meer gezeten. Nog wat souvenirs gekocht van oude vrouwtjes op straat en daarna heerlijk gaan eten. Iedereen een hele pizza besteld en Matthijs zelfs de grootste maat pizza die er was. De serveerster vroeg nog of we een stukje pizza wilde i.p.v. een hele pizza. Dit vonden wij een gekke vraag maar achteraf snapte wij het wel. De tafel naast ons een hele familie (6persoen) deelde de grootste maat pizza, Matthijs at hem helemaal alleen op!!! Nog wat kroegetjes bezocht en naar bed.

De volgende dag zijn we eerst gaan brunchen en daarna een andere plek gezocht om te gaan zwemmen. Het is er prachtig, overal heb je uitzicht op vulkanen en het water is helder. In de middag zijn we weer terug naar Xela gegaan. Het was een geweldig weekend.

What happend in Pana stays in Pana!!

Mis amigas de Colombia!!

Voor mijn visum moest ik Guatemala verlaten en dan kun je naar Mexico gaan voor een weekendje of iets verder denken en naar Colombia gaan!!!

Zaterdag al vroeg uit de veren om met de taxi naar de bus te gaan die me naar Ciudad bracht. Daar de taxi genomen naar het vliegveld. Een tussenstop voor 1 uurtje in Panama en door naar Bogotá. Als verrassing stond daar heel het voetbalteam van Integrarte mij op te wachten met een klein spandoekje. Het mooiste ontvangst wat ik ooit heb gehad. Gracias amigas!!! Mijn spullen afgezet bij Jeimy en door naar een restaurantje om te eten met heel het team. Ik had in het vliegtuig mijn diner al op dus geen honger. Toch kreeg ik 2 platen met eten voor mijn neus om het te eten. Daarna nog uit gegaan en na bijna 24 uur wakker te zijn geweest toch maar gaan slapen.

De volgende dag eerst in de ochtend naar een voetbalwedstrijdje gegaan en in de middag met het team de Monserrate beklommen. Dit is de berg van Bogotá met boven op de top een kerk en nog vele restaurantjes en winkeltjes. Het duurt ongeveer 1 uur om het te beklimmen. Helaas mocht ik niet met de lift naar boven maar moest ik hem lopen in de regen. Hierdoor was het uitzicht iets anders dan verwacht. Door de wolken zag je maar een heel klein deel van deze mega stad, waar ong. 12 miljoen mensen wonen. Na wat thee gedronken te hebben en souvenirs gekregen te hebben en de genomen foto's met iedereen terug naar beneden gelopen. Door naar een restaurantje en onderweg veel gelachen.

Maandag in de ochtend naar het parque central gegaan, wat een prachtig park is om te gaan hardlopen. Het heeft een baan van 3 km speciaal om te rennen. In de middag/avond eindelijk met het team mee getraind in het park San Christabol. We hadden alleen partijtje gedaan op 2 vollybalvelden. Geweldig om met ze mee te mogen voetballen. En een ervaring rijker om de palen van de vollybalvelden te ontwijken en de gluuf midden in het veld. Ook was de bal bijna nooit uit en voetbalde je gewoon om de bomen en prullenbak heen.

Dinsdag in de middag de bus naar Guaduas met Zuly, Cata en Jeimy genomen. Na 4 uur waren we er eindelijk en verbleven we bij de ouders van Dimar (trainer van het team). De volgende dag zijn we gaan zwemmen in de rivier waar ze half een zwembad van hebben gemaakt. De lunch gekocht op de markt en klaar gemaakt. Ik mocht helaas niet helpen dus heb alleen maar mogen kijken en eten. Wat deze keukenprinses natuurlijk niet erg vind! Daarna zijn we weer gaan zwemmen en nog meer van het dorpje bekeken. In de avond weer een busrit van 4 uur waar we midden in de nacht weer in Bogotá aankwamen.

Donderdag ging ik met Jeimy en een andere vriendin Kate naar haar ouders toe die wonen in Samacá. Dat ligt in het gebied Boyaca. We sliepen op de finca van haar ouders en de volgende dag een rondleiding gehad door vele dorpjes en de bergen van Boyaca. In het laatste dorpje kwamen we een vriend van de vader tegen en die nodigde ons uit om de volgende dag naar zijn dochters verjaardagfeest te komen.

De volgende dag weer een rondleiding gehad alleen nu de andere richting en daar het meer Tuta bezocht. Een boottochtje gemaakt en naar het meest toeristische plaats (Villa de Leyva) geweest van heel mijn reis in Colombia. Ook was het vandaag héél warm. Rond de middag moesten we ons alweer klaarmaken voor het feest dat in Duitama plaatsvond. Het feest begon om 6 uur met een mis en daarna gingen we naar de zaal waar allemaal tafels stonden die opgemaakt waren om te eten. Rond 10 uur kregen we ons eten en tussen door kreeg je steeds iets anders te drinken. We begonnen met wiskey, wijn, baileys, bier, wiskey en bier. Rond 11 uur kwam er een locale band binnen en ietsje later stonden er voor het eerst mensen op de dansvloer. Ik moest natuurlijk ook gaan dansen. Het leukste aan het feest was dat alle vrouwen een jurk droegen met hoge hakken en make-up en ik daar rond liep met mijn allstars, spijkerbroek en rood/zwarte blouse. Rond 1 uur moesten we gaan om onze bus naar Bogotá te halen.

Rond 5 uur in de ochtend kwam ik samen met Jeimy in Bogotá aan en hebben nog 1 uurtje kunnen slapen. Daarna mijn tas ingepakt en afscheid genomen van de tia en prima waar ik verbleef. Samen met Jeimy naar het vliegveld gegaan en afscheid genomen van haar. Na mijn 12 uur durende reis weer eindelijk in mijn huisje in Xela. Helaas te laat voor de babyshower van mijn gastgezin van de eerste weken.

Integrarte muchas gracias por todos y otra vez nosotros visitamos Ajax!!!!

10 Daagse reis door Guate!!!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik een verhaal heb geschreven. De vorige keer was ik nog ziek. Hier heb ik al een hele tijd geen last meer van.

Mijn 10 daagse reis heb ik samen met de andere Nederlanders waar ik samen mee in Kasa Kamelot woon. Vanuit mijn stage bij La casa de los tiempos hebben Roos, Mandy de reis geregeld en heb ik meegeholpen.

We vertrokken op zaterdag 20 juni al om 5 uur. Helaas moesten we een half uur wachten bij de andere omdat die nog lagen te slapen. De eerste reis ging van Xela naar Río Dulce. Dat ligt bijna helemaal aan de oostkant van Guatemala. Rond 2 uur in de middag kwamen we daar aan. Die dag hebben we niet veel meer gedaan.

Zondag 21 juni hadden we een excursie naar een waterval met warm water. De weg er naar toe duurde iets langer omdat onze privéchauffeur het eerst voorbij reed waardoor we 40 min langer in het busje hebben gezeten. Na een tijdje gezwommen te hebben in het beekje wat koud water was en waar je onder de watervalrots kon zwemmen wat een klein beetje leek op een sauna zijn we weer teruggegaan naar ons hostel in Río Dulce. Tijdens de lunch waren er een paar mannen op jetski's aan het varen. Na een aantal keer lief zwaaien van Bente mochten wij ook met de mannen mee op de jetski. Eerst gingen Bente en Mandy en daarna Roos en ik. Natuurlijk was het de truk om niet van de jetski af te valen, maar na een keer wilde je meer van de jetski afvallen. Het water was zo lekker warm in de rivier dat je er in wilde blijven liggen.

Maandag 22 juni hadden we de excursie naar Livingston. Daar gingen we met een bootje naar toe die ons eerst nog wat meer vertelde onderweg er naar toe. Het tochtje duurde 2 uur, maar het was een prachtige route over de rivier door een berglandschap. We hebben in Livingston rondgelopen en wat er meteen opvalt zijn de inwoners. Deze komen oorspronkelijk uit Afrika dus ze zagen er anders uit dan de andere inwoners van Guatemala. Er heerst een geweldige relaxte sfeer in Livingston. We zijn gaan lunchen bij een hotel met zwembad. Helaas mochten we er niet in zwemmen.

Dinsdag 23 juni weer een reisdag! Vandaag gingen we eindelijk naar Tikal. Het hoogtepunt van de reis en wat je dus ook echt niet mag missen als je naar Guatemala gaat. Het ligt in het noorden van Guatemala in de jungle. We verbleven op het park en konden er in de middag al naar toe. Daar viel al meteeen de vele apen op en vogels die daar leven. We zijn meteen naar de Maya tempels gelopen. Deze zijn prachtig om te zien en zijn 700 jaar na christus gebouw. Ze deden er ongeveer 40 a 50 jaar over om zo'n tempel te bouwen. In die tijd werden de mensen niet veel ouder dan 20 jaar. Weer terug naar ons hotel Jaguar Inn en vroeg naar bed. Het hotel heet zo omdat er jaguars leven in het gebied. Helaas hebben we er geen gezien.

Woensdag 24 juni al om 3.15 uur ons bed uit want onze sunrise tour begon al om 4 uur. We liepen met onze gids en nog een andere familie naar tempel 4 liepen. Deze tempel is het hoogste ong 70 meter waardoor je een prachtig uitzicht heb over de jungle. Helaas geen sunrise gezien, omdat het bewolkt was. Wel hebben we groepen apen gehoord die je in de ochtend hoort brullen. Het begon te regenen dus zijn we maar naar het hotel gegaan en gaan slapen. In de middag zijn we van Tikal naar Flores gegaan.

Donderdag 25 juni verbleven we in het leukste hostel van onze reis, Los Amigos gerund door Nederlanders. Het had twee gebouwen. In gebouw een was alles te doen en wij sliepen in gebouw twee wat leek op een garage dat met planken afgezet was zodat je een kamer had. In de avond zijn we in gebouw een gaan drinken. Flores is een dorpje dat in Lago Peten Itza ligt.

Vrijdag 26 juni zijn we met een bootje naar Arcas gegaan. Dat is een plek waar dieren opgevangen worden die illegaal verhandeld werden en waar hun ervoor zorgen dat de dieren weer terug in de natuur gebracht kunnen worden. Wij hadden alleen het deel gezien waar de dieren verbleven die niet meer terug kunnen. Daar zaten aapjes, een kleine soort tijger met 3 poten, vogels en een cayman met schilpad. In de middag zijn we bij een ander hotel aan het zwembad gaan liggen. In de avond voor het eerst naar een disco gegaan, alleen was het er niet druk maar wel leuk om weer eens andere muziek te luisteren dan alleen maar naar salsa.

Zaterdag 27 juni gingen we van Flores naar Lanquin / Semuc Champey. Onderweg kwamen we bij een rivier aan waar geen brug was. Daar hebben we bijna 2 uur staan wachten om met een klein bootje naar de andere overkant gebracht te worden. In Lanquin moest de bus achterblijven en zijn we achterin een pickup truck gestapt die ons naar ons hotel in de jungle bracht. Rond 7 uur kwamen we aan bij de brug. Hier is het al nog half 7 a 7 uur donker. We kregen te horen dat de auto niet over de brug kon en we dus moesten lopen. Het regende een beetje en in het donker de brug over met je bagage. Nog geen 2 meter op de brug en en was al een gat. De gevaarlijkste brug die ik ook heb gezien. Een aantal planken liggen los en veel gaten waar je zo doorheen kunt vallen.

Zondag 28 juni een vrije dag. Je kon van de brug afspringen en dat heb ik samen met de jongens gedaan. Na 2x springen vond ik het wel leuk geweest want had een rode kont gekregen omdat ik niet geweldig in het water terecht kwam. Een stukje verderop van ons hotel zaten aapjes in de boom.

Maandag 29 juni de excursie naar Semuc Champey. Eerst liepen/ klommen we naar het uitkijkpunt over de rivier. Daarna hadden we een tour door het water en zijn we van de rotsen afgesprongen en weer onder de watervallen gezwommen. Na het zwemmen weer terug voor de lunch bij het hotel. Eerst moest ik dan wel uit het 'zwembad' komen. Ik gleed 2x uit omdat het er zo glad was. Zelfs met hulp van de gids lukte het bijna niet. Na de lunch zijn we met een band over de rivier gegaan. Tijdens dit ritje kwamen er jongentjes vanaf de kant ook met band naar je toe om bier te verkopen. Bij hun kon je bier krijgen en moest je het later betalen wanneer je wel geld op zak had. Ik schat ze niet ouder dan 8 a 10 jaar. Na de rit over de rivier zijn we de grot ingegaan met een kaarsje. In de grot moest je ook stukken zwemmen en door een waterval heen klimmen. Van onze groep van 27 personen hadden dat er maar 4 gedaan de andere waren al eerder afgehaakt. Ik hoor natuurlijk bij die 4 mensen die wel door die waterval heen zijn geklommen. Het was heel druk in de grot waardoor je lang moest wachten.

Dinsdag 30 juni van Semuc Champey naar Xela. Dit duurde ongeveer een hele dag reizen. We vertrokken om 7 uur bij het hostel en rond half 7 in de avond waren we eindelijk weer thuis na 4 dagen geen wifi. Dit was niet erg op die plek want we zaten prachtig waardoor het niet erg was om een koude douche te nemen, want er was ook geen warm water.

Na de reis gewoon weer stage moeten lopen op de scholen en op het kantoor.

Weekendje Lake Atítlan terug met een parasiet

Alweer een heletijd geleden dat ik een verslag erop heb gezet. Dit komt omdat ik heel die tijd ziek ben geweest en bijna alleen maar heb geslapen de afgelopen dagen.

Het begon allemaal zaterdag 6 juni toen we in totaal met 7 Nederlanders een weekendje naar Panajachel, Lake Atitlan gingen. Dat ligt op ongeveer 2 uur rijden van Xela, maar omdat ze aan de weg aan het werken waren die dag duurde dat ietsje langer. Eenmaal in Panajachel aangekomen hebben we bij ons hostales ingecheckt en daarna samen De finale tussen Barca-Juve gaan kijken in een restaurant waar we ook meteen geluncht hebben. We hadden een poule gemaakt met wat de uitslag zou worden en na 5 poules te hebben verloren had ik nu voor het eerst de uitslag wel goed. Ook was het de verjaardag van Matthijs dus hebben we die op zijn Guatemalteeks gevierd met een piñata met daarin nog 3 kg snoep. In de avond zijn we samen gaan eten bij een restaurant aan het meer alleen was het al donker dus helaas geen uitzicht. Daarna gaan stappen en tot laat in de uurtjes door gegaan. Hier vertel ik niet te veel over maar de afterparty was apart.

De volgende dag hadden we een tour op het meer en hebben we drie dorpjes bezocht (Tzununa, San Juan en Santiago) met een Spaanstalige gids. In het dorpje Tzununa hadden ze een voetbalveld waar de weg doorheen liep, dus af en toe reed er een tuctuc of motor over het veld. De tocht duurde ongeveer 4 uur. De lunch hadden we in een restaurant aan het meer. Het enige nadeel was dat je om de minuut werd lastige gevallen met mensen die spullen aan je wilde verkopen. Rond 4 uur gingen we weer terug richting Xela.

Toen begon het allemaal in de nacht van zondag op maandag werd ik ziek. Na een test kwam ik erachter dat ik een parasiet had. Ik was eerst alleen maar moe en niet ziek meer na die ene nacht dus dacht dat het wel goed ging. Na een paar dagen toch maar aan de antibiotica gegaan omdat het niet vanzelf over gaat. Hierdoor werd ik alleen maar zieker en na 5 dagen antibiotica toch maar de dokter langs laten komen. Daar kwam uit dat ik allergisch ben voor de antibiotica hier, dus nu slik ik 3 andere pillen i.p.v. een 1 pil. Tussen het slapen door wat ik heel de dag kon doen heb ik ook nog wat voor stage kunnen doen.

Afgelopen zondag ben ik nog met de vrijwilligers mee naar Fuentes Georginas gegaan (warm waterbronnen) bij Zunil. Ik dacht dat een warm bad wel goed voor me zou zijn en alles eruit zou zweten. Helaas dacht mijn lichaam daar anders over en ging ik bijna over mijn nek. Gelukkig was er een waterval met koud water waar ik in heb gezeten om af te koelen. De terugweg die normaal 10 minuten duurde deed ik er iets langer over, omdat ik 2x zo moe was dat ik niet verder kon lopen en eerst op adem moest komen.

Na de andere pillen gaat het gelukkig weer wat beter en heb ik morgen nog een dagje stage en daarna gaan we met zijn 7e een 10 daagse reis door Guatemala maken waar we een aantal hoogtepunten van het land gaan bezichtigen.

Hermana speciaal voor jou dit keer geen lang verhaal!

De 6 zwaarste uren van mijn leven!!

Ik heb vorige week een drukke week gehad en ook geen zin gehad om weer achter mijn computer te kruipen om een verhaaltje te schrijven. Dus nu maar mijn verhaal van 2 weken geleden.

Vorige week was het de laatste week voor de voorbereiding voordat de vrijwilligers kwamen. Ik had een brief gemaakt met informatie over de datums en taken van de vrijwilligers voor de school in Salcaja. Die ben ik persoonlijk gaan brengen en heb daar de handtekeningen onder laten zeten door de directrice en 3 docenten. Voor het eerst ook mijn brace aangedaan, omdat de school toch op een stijle berg ligt. Die brace trekt veel aandacht dus alle ogen zijn daarop gericht en kreeg ook veel vragen wat ik aan mijn knie heb. Daarna ben Ik weer terug gegaan naar Xela. Toen ik op de bus stond te wachten bij een bouwplaats ben ik maar even ergens anders gaan staan. Er stonden 20 bouwvakkers om de buurt te fluiten naar mij. Na een tijdje gewacht te hebben stopte er een auto met een mevrouw en haar kleinkind die vroeg waar ik naar toe moest. Zij woonde in Xela dus ik kon met haar meerijden. Ze moest wel iets eerder afslaan, dus heb ik het laatste stukje gelopen en ben toen naar stage gegaan.

Dinsdags ben ik samen met Josan naar Fundal geweest. Dit is een school voor kinderen met een beperking, zoals doof, blind of een andere handicap. Hier gaan de vrijwilligers ook sportlessen geven en activiteiten doen met de moeders, zoals kookles of Engels.

Verder heb ik alles betaald voor mijn reisje naar Antigua om de vrijwilligers op te halen. Dit gebeurt hier nog met cheques die je bij de bank afgeeft en die zorgt ervoor dat het geld van jouw rekening naar de andere rekening gaat. Hier gebruiken ze nog geen internetbankieren!

Nog een keer alles bezocht, zoals de gastgezinnen en Spaanse school om zeker te zijn dat alles goed geregeld is wanneer de vrijwilligers in Xela zijn. Je kunt hier niet even aankomen bij die gastgezinnen. Je moet er ook thee drinken en heb er hele gesprekken gevoerd. Het leuke eraan is dat ik ook in het gastgezin van Sandra heb verbleven en binnen kwam met si en no en nu kan ik ook gesprekken met ze aan gaan. Na bijna driekwartier dat ik even snel naar het andere gast gezin te gaan. Daar kwam fruit op tafel te staan dus ook daar moest ik even blijven zitten. Verder had ik vrijdags nog een shuttle geregeld die mij van Xela naar Antigua brengt.

Deze week had ik ook mijn laatste 3x 3 uur Spaans met weer een andere docent. Dit keer had ik Fransisco. Het fijne aan steeds een andere docent te hebben is dat je weer andere verhalen verteld en dus ook nieuwe woorden leert.

Vulkaantje beklimmen (de 3,5 + 2,5 zwaarste uren)

Al om 4:30 ging de wekker omdat we de vulkaan Santa Maria gingen beklimmen. Rond 5 uur gingen we, Rosalie, Mandy en Joni met onze gids richting de vulkaan. Rond 5:30 begonnen we aan de wandeling/klim. In totaal hebben we ongeveer 3,5 uur gelopen naar de top. Eerste deel was makkelijk, tweede deel werd al wat stijler en het laatste gedeelte was bijna niet te doen voor iemand die moe is. In die 3,5 uur klim ben ik 5x mijn dodenpunt tegengekomen. Ik heb geen conditie meer, omdat ik al sinds december niet meer volledig kan sporten ;(. Toch door blijven lopen alleen met wat meer pauzes erin. Vaak gedacht van ik draai om en loop wel weer naar beneden. Gelukkig heb ik dit niet gedaan want het uitzicht was het meer dan waard. Je stond boven de wolken en kon heel ver kijken. Boven op de berg was ook een soort heilige plek voor de Maya bevolking die daar lagen te bidden en offers brachten zoals bloemen. Nadat we uitgerust waren en het uitzicht weg was omdat we in de wolken zaten en alleen nog maar wit zagen zijn we weer naar beneden gegaan. Ongeveer 2,5 uur duurde deze tocht. Gelukkig had ik mijn brace om en ben ik veilig beneden gekomen. Iedereen is wel een paar keer uitgeschoven op de terugweg. Ik dacht blij te zijn met de afdaling, maar mijn knie dacht daar anders over. Het was afzien! Zelfs met brace ging ik nog bijna door mijn knie heen, zo stijl was die volkaan. Daarna heb ik mijn knie omhoog gelegt en ijs erop gedaan.

Zondag strand dag!

Weer een vroeg dagje! Om 5 uur moesten we in het park zijn waar de bus zou komen die ons naar het strand zou brengen. Wij zijn nog niet gewend aan de Guatie tijd want de meeste kwamen iets later waardoor wij rond half 6 wegreden. De busrit duurde 3 uur door prachtig landschap. Van bergen naar steeds lager gebied met veel bananenplanten en rubberbomen. Na de lange rit waren we eindelijk bij een haventje aangekomen waar we met een klein bootje verder gebracht werden naar een dorpje met een prachtig strand. Helemaal voor onze groep alleen. Er was niemand anders te zien, alleen in het begin een paar varkens. Het water van de Pacific was best warm en had veel golven die steeds groter werden in de middag. In de middag hadden we geroosterde vis als lunch gegeten. Rond 4 uur en een beetje verbrand zijn we weer terug gegaan met het kleine bootje naar de haven en naar de bus die ons na 3 uur weer afzetten in Xela. Daarna ben ik nog snel even naar de supermarkt gegaan om me voor te bereiden op morgen en snel terug gegaan naar huis. Snel omgekleed en met Rosalie en Mandy alweer naar het India's restaurant gegaan, waar we weer heerlijk gegeten hadden. Op de terugweg naar huis was er weer een optocht vanuit de kerk georganiseerd. Iedereen was in het zwart en hadden een gek hoedje op. Ook droegen ze een kaars en er werd weer een beeld gedragen door een aantal mannen. Rosalie vroeg aan een meneer waarvoor dit was maar kreeg geen duidelijk antwoord, alleen maar 60 jaar. Gelukkig was de tocht nog niet zo ver en konden we snel oversteken en naar huis terug lopen.

Deze week begint het echte werk!

Maandagochtend ging ik met een shuttle busje naar Antigua. Gelukkig werdt ik als eerste afgezet bij mij posada. Ik zat tussen de bestuurder en bijrijder in en keek tegen het plafond aan. Als ik naar buiten wilde kijken moest ik bukken. Ik heb 3 uur zo gezeten en had ook aardig last van mijn nek. Gelukkig had ik nog heel de dag om te ontspannen en me voor te bereiden om de komst van de vrijwilligers. Een rondje gelopen door Antigua en een paar highlights bezocht te hebben en gegeten ben ik gaan slapen. Rond 19:30 kwam Mario de taxi mij ophalen bij de posada en zijn we samen naar het vliegveld gegaan. We zagen dat het vliegtuig al om 20:18 geland was dus toen wij daar om 20:30 aankwamen dacht ik zo weer terug te kunnen. Helaas. De vrijwilligers kwamen 1 uur later naar buiten. Gelukkig stond Mario met zijn taxi al achter mij dus konden we meteen de tassen in de taxi zetten en rijden. Rond 22:15 waren we bij de posada en ben ik meteen gaan slapen na het regelen van het ontbijt. De volgende dag ontbeten en nog door Antigua gelopen met de vrijwilligers. Rond 10 uur kwam onze shuttle die ons in Xela afzetten bij de gastgezinnen. Daar heb ik als tolk gefungeert en ben daarna snel naar huis gegaan om mijn was op te halen en af te geven bij de wasserete. Voor ongeveer 1,50 euro wordt er je was gedaan. In de middag weer terug naar de gastgezinnen om de vrijwililgers op te halen en rond te leiden door Xela. Dit sloten we af met een drankje op het terras met uitzicht over het park.

Deze week de vrijwiligers overal mee naar toegenomen; Salcaja, Fundal, Spaanse school.

Ook heb ik mijn ticket naar Colombia geboekt

Eerste volle week stage + aardbeving!!!!

Deze week had ik mijn eerste hele stageweek.

Het begon al goed op maandagochtend. Er zitten 5 sloten op de deur en er ging er eentje niet open. Deze gaat nooit opslot en de reden waarom kwamen we naar 2,15 uur achter. Je krijgt het slot gewoon niet open. Na flink duwen en trekken tegen de deur, zijn we terug gegaan naar Kasa Kamelot. Daar heeft Eveline een bedrijf dat sloten openmaakt gebeld en even later zijn we weer terug gegaan naar La casa de los tiempos. Het slot is eruit geboord en daarna ging de deur gelukkig open. In de middag had ik weer Spaanse les. Ze hadden nog geen andere docent kunnen regelen, dus ik kreeg Mynor weer. Die kwam ietsje later dus stond ik binnen nog met andere docenten te praten toen er in een keer een aardbeving was. Bij de eerste keer had ik het nog niet in de gaten. Bij de tweede keer wel maar dat kwam vooral door het gezicht van Rosita. We stonden toen bij de uitgang en na een hele korte tijd was de beving voorbij. De beving vond plaats bij de zuid-kust van Guatemala en zelfs in Xela was die goed te voelen, wat op iets meer dan 1 uur rijden ligt. De aardbeving had een kracht van 5.1 op schaal van richter. (voor het eerst een aardbeving overdag meegemaakt, al genoeg bevingen in de avond gehad in Nieuw-Zeeland) Weer veel gelachen met Mynor en gepraat over wie er de volgende keer mijn docent moet worden zijn we bier gaan drinken. Een vriend van Mynor zat al op het terras bij het centrale park en daar zijn we toen naar toe gegaan. Na een aantal biertjes en de kou wilde ik betalen. Nadat ik wat geld op tafel had gegooid werd het weer terug in mijn handen gestopt. De 2 mannen gingen betalen, zelfs mijn 1 Quetzal namen ze niet aan. Daarna ben ik naar huis gelopen en zijn Rosalie en ik gaan koken. Die heerlijke bloemkool die we wilden gaan eten is meteen de prullenbak ingegaan. Na het snijden van de bloemkool zaten er overal larven. Na het schoonmaken kwamen we ze nog steeds tegen. Gelukkig hadden we nog een stuk courgette en hebben we dat maar als groeten gegeten. Aardappels en vlees en ranja vanuit Nederland hadden we een heerlijke maaltijd. Helaas moeten we ook steeds afwassen naderhand.

Dinsdag zijn we eerst naar de wasserette gegaan waar je jouw kleding voor 15 Quetzal kunt laten wassen. In de middag zijn we bij een restaurantje wezen lunchen voor omgerekend 2 euro. Eerst een soepje daarna een bord vol met een omelet, rijst met bonen, tortilla en gebakken banaan. Als avond eten zouden we spagettie bolongnese maken. Eenmaal thuis aangekomen was ik moe en ben op bed gaan liggen. Rosalie appte mij al dat ze nog geen honger had en niet wilde koken, waarop ik appte dat er een pizza tent in de buurt zit. We besloten al snel om niet te gaan koken en maar een vette hap, Macflurry en de film Finding Nemo gingen kijken. Daarna nog de documentaire Super size me voor een deel gekeken, want Rosalie was moe en wilde gaan slapen. Ik ben daarna nog wat huiswerk voor Spaans gemaakt.

Woensdag al vroeg wakker want ik zou met Pyppo naar het project in Salcaja gaan. We hadden om 7:15 afgesproken maar geen Pyppo te zien. 10 minuten later belde ik hem op en hij zou er over een paar minuten zijn. Rond 7:45 was hij bij Kasa Kamelot. Meteen naar de straat gelopen waar de bus vertrek. In de verte zagen we hem rijden dus Pyppo zwaaien, gelukkig wachten de bus alleen moesten we wel een sprintje trekken. Na een half uur in de bus gezeten te hebben en veel gesprekken over voetbal waren we bij het project. Na de beklimming van een steile berg waren we bij de school en huisjes van de kinderen. Daar heb ik de gymlessen in de ochtend meegedaan. (ben ik toch nog gymjuf geworden, wat ik vroeger graag wilden zijn). We begonnen met de kleuters en die waren zo schattig. Ja, Maaike die zegt dat kinderen schattig zijn. Moet niet gekker worden hier. Na afloop van die les kwamen de kindertjes mij allemaal een knuffel of highfive geven. De groepen werden al wat ouder en daarbij heb ik mee gebasketbald. De zon scheen en was mega warm. Gelukkig had ik mezelf al ingesmeerd. Helaas kwam ik er te laat achter dat ik mijn nek vergeten was. Nog voordat ik weer terug ging ben ik nog even naar de directrice gegaan en heb ik verteld wanneer de nieuwe vrijwilligers komen. In de middag had ik weer Spaans. Dit keer wel een andere docent, Alexander! 3 uur alleen maar Spaans gesproken over Nederland, Europa en over aparte namen. Daarna nog naar de winkel gegaan voor ontbijt voor de volgende dag en daarna hebben we eindelijk spaghetti boloniese gemaakt met rode wijn erbij. Mezelf maar ingesmeerd met aftersun van Rosalie en daarna zijn we naar La Parranda gegaan voor "salsa" les kijken. We hebben eerst maar bier gedronken en niet mee gedaan met de salsa lessen. Even later zagen we Jessica, een huisgenootje, en kwam bij ons zitten. Daarna toen er andere muziek opgezet werd zijn we naar de dansvloer gegaan. We gingen niet laat naar huis omdat we de volgende dag gewoon weer stage hadden.

Donderdag een gewoon dagje op het stage. In de avond zijn Rosalie en ik maar met bier en dobbelstenen op het dakterras gaan zitten. We hebben Jatzee gedaan en na 2 biertjes maar weer terug naar onze kamer gegaan.

Vandaag was Josan er eindelijk weer waardoor we weer verder konden met onze werkzaamheden. Ik heb de Spaanse brief een beetje aangepast en 8x afgedrukt voor de Rudolf Walther school. Hier mailen ze niet maar drukken ze de brieven af en laten ze ondertekenen. Ik ga maandag weer naar Rudolf Walther in Salcaja. In de middag had ik weer Spaanse les. Daar ben ik erachter gekomen dat ik toch elke dag weer moet gaan leren. Rond 6 uur kwam Mandy bij Kasa Kamelot aan. Een vriendin van Rosalie wat ook bij La casa de los tiempos stage gaat lopen. Nu zijn we compleet! In de avond zijn we naar Bajo La Luna wezen eten, waar ze heerlijke hamburgers hebben. Daarna naar Pasaje Enrique voor een drankje en daarna ben ik nog naar Pool & Beer gegaan waar het mega rustig was en op de weg naar buiten kwam ik mijn ex docent tegen dus ben ik met hem nog een drankje gaan doen. Rond middernacht ging ik terug naar huis. Onderweg nog taco's gegeten bij een straatkraampje.

Een regenachtige zaterdag. In bed blijven liggen tot 11 uur, daarna gedoucht en wat gegeten. Een film gekeken omdat het regende. Rond 2 uur gaan lunchen met Rosalie en Mandy en daarna nog een beetje rond gelopen in de stad. Daar kwam ik Sophie tegen die vandaag voor het laatst hier is. Nu zijn al mijn vrienden/vriendinnen van de eerste dagen weg uit Xela.

Zondag uitslaapdag. In de ochtend ben ik een rondje gaan lopen waar ik nog niet geweest was. Het was een beetje heuvel op waardoor ik een uitzicht had over Xela. Daarna weer richting parque central gelopen en bij Xelapan een paar broodjes gehaald voor als brunch. In de middag zijn Rosalie, Mandy en ik naar de dierentuin gegaan. Nou dierentuin kun je het ook niet noemen. Voor 0,20 eurocent had je ook niet te veel betaald voor de entree! Het begon leuk met een paar aapjes en daarna was er niet heel veel te zien. Nog 1 jaguar en een paar geelvleugel ara's die er niet mooi uitzagen. Daarna zijn we naar de grote supermarkt gegaan en na de boodschappen weer terug gegaan naar ons huis.