Het begon maandag bij Fundal met een vrijwilligster extra. Mijn vaste groep van 4 Nederlanders begeleid ik al ruim 10 weken, maar vanaf de maandag had ik er 1 extra bij. Zij komt uit België om voor 1 week mee vrijwilligerswerk te doen met de groep. Bij Fundal heeft ze meegeholpen met sportlessen te geven aan gehandicapte kinderen. Hierdoor hoefde ik weinig op kantoor aanwezig te zijn, maar bracht ik veel tijd door bij de scholen met de vrijwilligers.

De dinsdag ben ik samen met Lisa naar Matigol gegaan om daar vrijwilligerswerk te doen en haar uit te leggen wat Matigol doet voor de kinderen bij de Rudolf Walther school in Salcajá. Daar heeft ze ook meegeholpen met de sportlessen.

De woensdag begon anders. Lisa was ziek maar had het niet laten weten waardoor ik naar de andere kant van Xela moest lopen met mijn pijnlijke knie met brace. Bij haar gastgezin aangekomen was ze er niet. Na een paar telefoontjes en appjes verder wist ik wat er aan de hand was en gelukkig was alles weer goed en was ze de volgende dag niet meer ziek. De donderdag en vrijdag is ze met de groep mee naar Matigol gegaan.

De donderdag had ik mijn andere vrijwilligster voor het weekend ontmoet en ik was blij dat het klikte. De zaterdag zijn Marion en ik samen naar Chiabal gegaan, waar zij 2 weken vrijwilligerswerk gaat doen. Chiabal is een heel klein dorpje in de Sierra Cuchumatanes op 3400 meter hoogte. Na 4,5 uur rijden met taxi, shuttle, taxi en bus waren we op de plaats van bestemming. Bijna niemand in Guatemala kent het plaatsje Chiabal. Het is een Mam gemeenschap waar veel mensen dieren rond hun huis hebben lopen. Bijna elk huis heeft een paar varkens, kippen, kalkoenen, duiven, eenden, heel veel schapen en sommige zelfs een lama. Wij verbleven bij de familie van Domingo die ik al eerder had ontmoet, 2 weken eerder. We werden ontvangen door een van zijn dochters, Santa. Daar stond de lunch op ons te wachten. Door het dorpje gelopen, avondeten en vroeg naar bed. Door de hoogte is het mega koud in de avond. De eerste avond sliep ik onder 5 dekens en met muts op, helaas had ik het nog steeds heel koud waardoor ik bijna niet heb geslapen.

De zondag hadden we aardappels en spagetti als ontbijt. Heel de familie ging naar de kerk dus zijn Marion en ik maar de Pierda Cuache gaan beklimmen/wandelen. Na een klimmetje en op een hoogte van 3666 meter hadden we een prachtig uitzicht en zaten we echt boven de wolken. In de middag kwamen er kinderen door het raam kijken van onze kamer en zijn we met ze gaan spelen. Marion had het spel memory meegenomen. Eerst speelde we met zijn 5e het spel en even later kwamen er steeds meer kinderen bij. Ik had de meeste keren gewonnen, maar dat kwam omdat ik geholpen werd. Steeds als ik er een omdraaide en ze wisten de andere te liggen dan hadden ze die al voor mij omgedraaid! Wat een lieve kinderen. Helaas spraken de meeste ook Mam waardoor we weinig verstonden. De maandag begon het vrijwilligers werk echt. Ik ben mee naar de school gegaan waar we eerst met de directeur hadden gesproken en daarna had Marion Engelse les gegeven aan groep 5 en 6. Ik stond in de klas en had meegekeken en waarnodig geholpen. Daarna om onze uren op de school vol te maken zijn we naar de jongste groep gegaan en hebben we met ze gespeeld. Ze gingen liedjes zingen en andere kleine, leuke, lieve, schattige spelletjes. WAT IK DIE KINDEREN LEUK, LIEF EN SCHATTIG VIND!! Ja, door het werk wat ik nu heb gedaan voor mijn stage heb ik een hele andere kijk op kinderen gekregen. Helaas moest ik dinsdag weer terug naar Xela en heb ik afscheid genomen van de familie van Domingo.

Na 2 bussen later en 5 uur was is weer ik Xela, waar ik weer heerlijk een warme douche heb, een wc die ik kan doorspoelen en een heerlijk warme bed! En ook besef ik me dat ik nog maar 8 dagen stage hoef te lopen. De tijd vliegt voorbij hier in Guatemala.