Ik heb vorige week een drukke week gehad en ook geen zin gehad om weer achter mijn computer te kruipen om een verhaaltje te schrijven. Dus nu maar mijn verhaal van 2 weken geleden.

Vorige week was het de laatste week voor de voorbereiding voordat de vrijwilligers kwamen. Ik had een brief gemaakt met informatie over de datums en taken van de vrijwilligers voor de school in Salcaja. Die ben ik persoonlijk gaan brengen en heb daar de handtekeningen onder laten zeten door de directrice en 3 docenten. Voor het eerst ook mijn brace aangedaan, omdat de school toch op een stijle berg ligt. Die brace trekt veel aandacht dus alle ogen zijn daarop gericht en kreeg ook veel vragen wat ik aan mijn knie heb. Daarna ben Ik weer terug gegaan naar Xela. Toen ik op de bus stond te wachten bij een bouwplaats ben ik maar even ergens anders gaan staan. Er stonden 20 bouwvakkers om de buurt te fluiten naar mij. Na een tijdje gewacht te hebben stopte er een auto met een mevrouw en haar kleinkind die vroeg waar ik naar toe moest. Zij woonde in Xela dus ik kon met haar meerijden. Ze moest wel iets eerder afslaan, dus heb ik het laatste stukje gelopen en ben toen naar stage gegaan.

Dinsdags ben ik samen met Josan naar Fundal geweest. Dit is een school voor kinderen met een beperking, zoals doof, blind of een andere handicap. Hier gaan de vrijwilligers ook sportlessen geven en activiteiten doen met de moeders, zoals kookles of Engels.

Verder heb ik alles betaald voor mijn reisje naar Antigua om de vrijwilligers op te halen. Dit gebeurt hier nog met cheques die je bij de bank afgeeft en die zorgt ervoor dat het geld van jouw rekening naar de andere rekening gaat. Hier gebruiken ze nog geen internetbankieren!

Nog een keer alles bezocht, zoals de gastgezinnen en Spaanse school om zeker te zijn dat alles goed geregeld is wanneer de vrijwilligers in Xela zijn. Je kunt hier niet even aankomen bij die gastgezinnen. Je moet er ook thee drinken en heb er hele gesprekken gevoerd. Het leuke eraan is dat ik ook in het gastgezin van Sandra heb verbleven en binnen kwam met si en no en nu kan ik ook gesprekken met ze aan gaan. Na bijna driekwartier dat ik even snel naar het andere gast gezin te gaan. Daar kwam fruit op tafel te staan dus ook daar moest ik even blijven zitten. Verder had ik vrijdags nog een shuttle geregeld die mij van Xela naar Antigua brengt.

Deze week had ik ook mijn laatste 3x 3 uur Spaans met weer een andere docent. Dit keer had ik Fransisco. Het fijne aan steeds een andere docent te hebben is dat je weer andere verhalen verteld en dus ook nieuwe woorden leert.

Vulkaantje beklimmen (de 3,5 + 2,5 zwaarste uren)

Al om 4:30 ging de wekker omdat we de vulkaan Santa Maria gingen beklimmen. Rond 5 uur gingen we, Rosalie, Mandy en Joni met onze gids richting de vulkaan. Rond 5:30 begonnen we aan de wandeling/klim. In totaal hebben we ongeveer 3,5 uur gelopen naar de top. Eerste deel was makkelijk, tweede deel werd al wat stijler en het laatste gedeelte was bijna niet te doen voor iemand die moe is. In die 3,5 uur klim ben ik 5x mijn dodenpunt tegengekomen. Ik heb geen conditie meer, omdat ik al sinds december niet meer volledig kan sporten ;(. Toch door blijven lopen alleen met wat meer pauzes erin. Vaak gedacht van ik draai om en loop wel weer naar beneden. Gelukkig heb ik dit niet gedaan want het uitzicht was het meer dan waard. Je stond boven de wolken en kon heel ver kijken. Boven op de berg was ook een soort heilige plek voor de Maya bevolking die daar lagen te bidden en offers brachten zoals bloemen. Nadat we uitgerust waren en het uitzicht weg was omdat we in de wolken zaten en alleen nog maar wit zagen zijn we weer naar beneden gegaan. Ongeveer 2,5 uur duurde deze tocht. Gelukkig had ik mijn brace om en ben ik veilig beneden gekomen. Iedereen is wel een paar keer uitgeschoven op de terugweg. Ik dacht blij te zijn met de afdaling, maar mijn knie dacht daar anders over. Het was afzien! Zelfs met brace ging ik nog bijna door mijn knie heen, zo stijl was die volkaan. Daarna heb ik mijn knie omhoog gelegt en ijs erop gedaan.

Zondag strand dag!

Weer een vroeg dagje! Om 5 uur moesten we in het park zijn waar de bus zou komen die ons naar het strand zou brengen. Wij zijn nog niet gewend aan de Guatie tijd want de meeste kwamen iets later waardoor wij rond half 6 wegreden. De busrit duurde 3 uur door prachtig landschap. Van bergen naar steeds lager gebied met veel bananenplanten en rubberbomen. Na de lange rit waren we eindelijk bij een haventje aangekomen waar we met een klein bootje verder gebracht werden naar een dorpje met een prachtig strand. Helemaal voor onze groep alleen. Er was niemand anders te zien, alleen in het begin een paar varkens. Het water van de Pacific was best warm en had veel golven die steeds groter werden in de middag. In de middag hadden we geroosterde vis als lunch gegeten. Rond 4 uur en een beetje verbrand zijn we weer terug gegaan met het kleine bootje naar de haven en naar de bus die ons na 3 uur weer afzetten in Xela. Daarna ben ik nog snel even naar de supermarkt gegaan om me voor te bereiden op morgen en snel terug gegaan naar huis. Snel omgekleed en met Rosalie en Mandy alweer naar het India's restaurant gegaan, waar we weer heerlijk gegeten hadden. Op de terugweg naar huis was er weer een optocht vanuit de kerk georganiseerd. Iedereen was in het zwart en hadden een gek hoedje op. Ook droegen ze een kaars en er werd weer een beeld gedragen door een aantal mannen. Rosalie vroeg aan een meneer waarvoor dit was maar kreeg geen duidelijk antwoord, alleen maar 60 jaar. Gelukkig was de tocht nog niet zo ver en konden we snel oversteken en naar huis terug lopen.

Deze week begint het echte werk!

Maandagochtend ging ik met een shuttle busje naar Antigua. Gelukkig werdt ik als eerste afgezet bij mij posada. Ik zat tussen de bestuurder en bijrijder in en keek tegen het plafond aan. Als ik naar buiten wilde kijken moest ik bukken. Ik heb 3 uur zo gezeten en had ook aardig last van mijn nek. Gelukkig had ik nog heel de dag om te ontspannen en me voor te bereiden om de komst van de vrijwilligers. Een rondje gelopen door Antigua en een paar highlights bezocht te hebben en gegeten ben ik gaan slapen. Rond 19:30 kwam Mario de taxi mij ophalen bij de posada en zijn we samen naar het vliegveld gegaan. We zagen dat het vliegtuig al om 20:18 geland was dus toen wij daar om 20:30 aankwamen dacht ik zo weer terug te kunnen. Helaas. De vrijwilligers kwamen 1 uur later naar buiten. Gelukkig stond Mario met zijn taxi al achter mij dus konden we meteen de tassen in de taxi zetten en rijden. Rond 22:15 waren we bij de posada en ben ik meteen gaan slapen na het regelen van het ontbijt. De volgende dag ontbeten en nog door Antigua gelopen met de vrijwilligers. Rond 10 uur kwam onze shuttle die ons in Xela afzetten bij de gastgezinnen. Daar heb ik als tolk gefungeert en ben daarna snel naar huis gegaan om mijn was op te halen en af te geven bij de wasserete. Voor ongeveer 1,50 euro wordt er je was gedaan. In de middag weer terug naar de gastgezinnen om de vrijwililgers op te halen en rond te leiden door Xela. Dit sloten we af met een drankje op het terras met uitzicht over het park.

Deze week de vrijwiligers overal mee naar toegenomen; Salcaja, Fundal, Spaanse school.

Ook heb ik mijn ticket naar Colombia geboekt